કેટલી માસુમિયત
કેટલી અલ્લડતા
કેટકેટલા નખરા
કેટકેટલા લાડકોડ
એક ઝરણા જેવી
પતંગિયાની જેમ ઉડતી
માગું પાણી ને દૂધ મળે
અને આજે....
ઠાવકાઇ ઓઢી છે થોડી
પણ અંદર તો
હજુ એક
મુગ્ધા ધબકે છે
કેટકેટલા પાત્રો જીવી છુ
પણ અંદર તો
હજુ એક
મુગ્ધા જીવે છે...

નીતા શાહ

અરે,શીદને મુલ કરે મારી બેનડી
ઈમાં આંખ્યુંના દીવા અજવાર્યા સે
દલડાનો ટેભો ભર્યો સે મારી બેનડી
તહી મોરલાનો ટહુકો હમ્ભરાય સે

નીતા શાહ

લઘુ વાર્તા

મારી એક લઘુ વાર્તા
 પાંચ વર્ષ પહેલા આકાશ નામના યુવાને ફેસબુક ઉપર એક ધરા નામની યુવતીને ફ્રેન્ડ રીક્વેસ્ટ મોકલી હતી અને એકાદ મહિના પછી પ્રોફાઈલ ચકાસીને રીક્વેસ્ટ સ્વીકારી હતી. આકાશ ની પોસ્ટ વાંચતા ધરા એની હ્યુમર તરફ આકર્ષાઈ હતી આકાશ રોજ ઓવન ફ્રેશ જોક લખીને સૌને હળવા કરતો આ બાજુ ધરા ને પણ શાયરી લખવાનો શોખ હતો એકધાર્યા લાઇકસ અને કોમેન્ટ્સ નો દોર ચાલ્યો, પછી તો ધીમે ધીમે બંને સારા મિત્રો બની ગયા અને ચેટ દ્વારા વાતચીત થવા લાગી આ સમય દરમ્યાન ક્યારેય આકાશે ધરા નો મોબાઇલ નંબરની માંગણી કરી નહોતી કે ધરા એ આકાશ ની.ધરા ક્યારેય કોઈ અજાણ્યા ને પોતાનો નંબર આપતી નહિ અને એને આકાશ ની આ વાત જ ગમી હતી. ધરા એ તો પ્રોફાઈલ પીક પણ રાધાકૃષ્ણ નું રાખ્યું હતું અને આકાશ નું પ્રોફાઈલ પીક સચિન તેંદુલકરનું હતું. પણ આકાશ મુંબઈ રહેતો હતો અને ધરા અમદાવાદ. રોજ નિયત સમયે આતુરતા પૂર્વક બંને એકબીજાની રાહ જોતા અને ચેટ દ્વારા વિચારોની આપ લે થતી.ક્યારેક ક્રિકેટ વિષે તો ક્યારેક કપિલ લાફ્ટર વિષે તો ક્યારેક ગાલીબ વિષે ચર્ચા થતી. ધીમે ધીમે બંનેના ગમાઅણગમા પણ ચર્ચામાં રહ્યા અને જીવન માં એક મીઠાશ ઉમેરાઈ ગઈ, એકબીજાને ગમવા લાગ્યા. આજે ધરા લોગઈન થઇ ને તો આકાશ નો મેસેજ હતો કે ''એક ગુડ ન્યુઝ આપવાના છે જલ્દી ઓનલાઈન આવ '' એકવાર માટે તો ધરા ગભરાઈ ગઈ હતી કે શું હશે ? એક સામટા કેટકેટલા વિચારો એ ઘેરી લીધી એને ! ત્યાં જ આકાશ નું હેલો વાંચ્યું, ચેટ ની વાતચીત મુજબ આકાશ બીજા દિવસે મુંબઈ થી અમદાવાદ આવવાનો હતો અને ધરા ને મળવું હતું એક વાર માટે તો ધરા ને ધ્રાસકો પડ્યો પણ બીજી જ મિનીટ માં મળવાનો નિર્ણય કરી લીધો આખરે તો ધરા પણ એને મનોમન ચાહતી હતી. બંને એકબીજાને ઓળખશે કેવી રીતે ? તેના માટે ધરા પિંક ટોપ ને જીન્સ માં આવશે અને આકાશ વ્હાઈટ શર્ટ ને જીન્સ માં આવશે સાથે રેડરોઝ નો બુકે પણ હશે. બંને ને રાતે ઊંઘ આવી નહિ સરખું જ વિચાર્યું હતું કે કેવા દેખાતા હશે ? શું થશે ? બંને ખુલ્લી આંખે રંગીન સપનાઓ માં રાચતા હતા. બંને વચ્ચે એક અનોખો સેતુ હતો અને તે હતો વિશ્વાસનો ! આજનો સુરજ કઈક જુદો જ લાગતો હતો, સોનેરી કિરણો ધરા ના કાન માં જાણે કઈક કહી રહ્યા હતા, આકાશ ને મળવાની જીજીવિષા હતી તો સાથે એક ડર પણ હતો બીજી બાજુ વિશ્વાસ પણ હતો. ગની દહીવાલા ની ગઝલ ના શબ્દો ગણગણતી હતી ''દિવસો જુદાઈ ના જાય છે, એ જશે જરૂર મિલન સુધી મારો હાથ ઝાલીને લઇ જશે નિજ શત્રુઓથી સ્વજન સુધી ....'' નિત્ય કર્મ પતાવીને ધરા અરીસા સામે ગોઠવાઈ ગઈ. પોતાનું જ પ્રતિબિંબ જોઇને શરમાતી હતી પિંક ટોપ, અલ્લડ ખુલ્લા વાળ, હલકો મેકઅપ અને મેચિંગ ઈરીન્ગ્સ માં સાચે જ સેક્સી લાગતી હતી. એનું ફેવરીટ પરફ્યુમ લગાવ્યું. અચાનક ધડીયાળ માં નજર ગઈ, ફટાફટ સેન્ડલ પહેરીને સીસીડી જવા માટે નીકળી.બુકાનીધારી ની જેમ દુપટ્ટો બાંધીને ગોગલ્સ પહેર્યા અને એકટીવા સ્ટાર્ટ કર્યું. જજીસ રોડ પરના સીસીડી તરફ પ્રયાણ કર્યું. સીસીડી નો ગેટ ખોલતા જ એની આંખો આકાશને શોધી રહી હતી. ધડીયાળ માં નજર કરી ને વિચાર્યું હજુ તો ૧૦ જ વાગ્યા છે એક કલાક વહેલી છું અને કોર્નેર પરના ટેબલ પર ગોઠવાઈ ગઈ ને કલાક કેવી રીતે પસાર કરીશ એની મુઝવણ પણ થઇ. મોબાઈલ માં નેટચાલુ કર્યું અને પોસ્ટ જોવા લાગી. ધીમું સંગીત રેલાઈ રહ્યું હતું. ત્યાં વેઈટર આવીને પૂછવા લાગ્યો, મેમ ઓર્ડર પ્લીસ. ધરા એ કેપેચીનો કોફી મંગાવી ફરી પાછી મોબાઈલમાં ખોવાઈ ગઈ હતી. કોફી ના સીપ લેતા લેતા વારેવારે ગેટ બાજુ જોઈ લેતી અને મનોમન કહેતી હતી કે જલ્દી આવી જા આકાશ. અને અને રેડરોઝ ના બુકે સાથે વ્હાઈટ શર્ટ માં એક યુવાન પ્રવેશ્યો.એને જોતા જ જાણે એના ધબકારા વધી ગયા હતા એના તરફ આવીને જ નમ્રતાપૂર્વક પૂછ્યું કે આપ જ ધરા છો? વિસ્મયથી ધરા એને જોતી હતી અને એક હળવું સ્માઈલ આપ્યું હતું. આકાશે બુકે ધર્યો ને ધરા એ સ્વીકાર્યો અને આભાર માન્યો. સામેની ચેર પર આકાશ બેસી ગયો. ધરા સાચે જ આપ ખુબ સુંદર લાગો છો એમ કહ્યું જવાબ માં ધરા ફક્ત સ્માઈલ કરતી હતી. આકાશે કહ્યું કે પહેલા મારે તમને એક વાત કહેવી છે જે મેં તમારાથી છુપાવી છે જે સાંભળ્યા પછી તમારો જે નિર્ણય હશે તે મને મંજુર હશે. આજથી છ વર્ષ પહેલા એક એકસીડન્ટ માં મેં મારો જમણો પગ ગુમાવ્યો હતો તમે જોઈ રહ્યા છો તે મારો નકલી પગ છે રીલેશન માં આગળ વધતા પહેલા સ્પષ્ટતા કરવી સારી, તમને યોગ્ય લાગે તે નિર્ણય લઇ શકો છો ધરા અને જવાબ માં ઘરા મરક મરક હસવા લાગી હતી. ધરા એ કહ્યું, આકાશ હું તમને ખુબ જ ચાહું છું અને તમને હું અંધારામાં રાખવા નથી માંગતી. હું સાંભળી શકતી નથી જન્મથી.મારા જેવી બધીર સાથે તમે આગળ નહિ જ વધો એ હું જાણું છું.એટલે જ હું તમને મળવા માંગતી હતી, કદાચ આ આપણી છેલ્લી મુલાકાત પણ હોય પણ હું ખુબ ખુશ છું. મારા મન નો ભાર હલકો થઇ ગયો.આપણે મિત્રો તો રહીશું જ ને ? આ બાજુ આકાશની આંખ ભીંજાઈ ગઈ હતી. પ્રભુ નો આભાર મનોમન માનતો હતો અને શું કહેવું તે સમજાતું નહોતું. અચાનક ટેબલ પરથી પેપર નેપકીન લીધો અને પોતાના પગ વિષે ની વાત લખી સાથે તે ધરાને સાચા દિલથી પ્રેમ કરે છે અને ભવિષ્ય માં પણ કરતો રહેશે તે પણ લખ્યું અને ધરા ને આપ્યું હતું વાંચીને ધરા ની આંખમાં થી ટપટપ આંસુ વહેવા માંડ્યા અને આકાશ ની આંખોમાં આંખો પરોવીને બોલી હતી આઈ લવ યુ આકાશ ....!!! 


નીતા શાહ

પ્રભાત ના સોનેરી કિરણો પૃથ્વીને જાણે પ્રણામ કરી રહ્યા હતા વસ્ત્રાપુર તળાવ ના  એ પાર્કે જાણે નવલા  દિવસની સવાર ઓઢી લીધી હતી,  તળાવનું જળ સૂર્યના કુમળા કિરણોનું  પ્રતિબિંબ ઝીલતું હતું ને પોતાને પણ સોનેરી રંગ ની આભા સાથે ચમકાવતું  હતું.એક ખુશનુમા વાતાવરણ દરેકને ખુશહાલ બનાવી દે છે.વહેલી સવારે તો કુદરત નું સૌન્દર્ય સોળે કળાએ ખીલી ઉઠે છે. જોગીંગ ટ્રેક  પર ટ્રેક શૂટ માં સજ્જ લોકો ની ચહલપહલ હતી,કોઈ દોડતું, તો કોઈ ચાલતું , ઈયરફોન ના સથવારે મનગમતું  સંગીત જાણે તાલ મેળવતું હતું .મનસ્વી પણ મનગમતા  મ્યુઝીક સાથે દોડી રહી હતી ,એના પગની સાથે એના વિચારો પણ દોડતા હતા. ગઈ કાલ ના ઓફીસના અને કસ્ટમર ના પ્રસંગો પીછો નહોતા છોડતા , ઘણી વાર માણસનું મરકટ  મન અને મગજ સાથે નથી ચાલતું અને દિલ કૈક વિચારે તો દિમાગ તરત જ એની વિરુદ્ધમાં બેસી જાય અને કોઈ ચોક્કસ નિર્ણય પર ના આવી શકાય,આવી જ અવઢવ મનસ્વીના દિલોદિમાગ માં ચાલતી હતી.પાંચેક રાઉન્ડ માર્યા હશે અને એની નજર રિસ્ટ વોચ પર ગઈ ...ઓહ ૬.૪૫ થઇ ગઈ,ભાગવું પડશે મારે, સ્તુતિ ના સ્કૂલનો ટાઇમ થઇ જશે . એના પગ ગેટ તરફ ચાલવા લાગ્યા. ત્યાં યાદ આવ્યું અરે, શાક પણ લેવાનું છે અને લેક ની બહાર જ શાકવાળા ની લારી માંથી ફટાફટ શાક લીધું ને એક્ટીવા ને સેલ મારી ને ઘેર જવા નીકળી પણ વિચારો કેડો મુકતા નહોતા.

મનસ્વી પોતે એક ઇન્સ્યોરન્સ કંપની માં એક એજન્ટ એડવાઈઝર તરીકે કામ કરતી હતી. આમ તો ફ્રીલાન્સર વર્ક કહેવાય પણ મનસ્વી પોતે  શક્ય હોય એટલો વધારે સમય ત્યાં આપતી હતી કારણ ઘરખર્ચ ની સાથે સ્તુતિ ની જવાબદારી પણ હતી અને એટલે જ વધારે બચત કરીને પોતાનું અને સ્તુતિ નું ભવિષ્ય સિક્યોર કરવા માગતી હતી. ભૂતકાળથી  ભાગતી હતી તેના પતિ અંકુશ નું સેક્સ વર્કર રેખા સાથે  લફરૂ, મનસ્વીને માનસિક ત્રાસ, રાતો ની રાતો એ રેખાને ત્યાં જ પડી રહેવું અને પૂરી કમાણી એના પર ઉડાવવી અને જલસા કરવા. મનસ્વી એ ત્રાસીને ઘર છોડીને ભાઈ ને ત્યાં સ્તુતિને લઈને આવી ગઈ તી .ત્યાં જ કામ ચાલુ કર્યું અને સ્વમાની મનસ્વી એક બેડરૂમ  કિચનના ફ્લેટમાં માં ભાડે રહેતી હતી.

ઘરે પહોંચીને પોતે ફ્રેશ થાય છે ને પછી સ્તુતિ પાસે જઈને સ્તુતિને પ્રેમથી માથે હાથ ફેરવે છે મનસ્વી, ને એકીટશે જોઈ રહે છે એમાં એને અંકુશ નો ચહેરો દેખાતો હતો પણ શું કરે 'માં' હતી ને ?એક સ્ત્રીજીવન નો સૌથી પવિત્ર અને સુંદર તબક્કો એટલે ''માં'' નો. સ્ત્રી જીવન માં પોતાના બાળકો માટે સંઘર્ષ કરતા ક્યારેય થાકતી નથી પણ અંગત ના મોઢે કટુવચન સંભાળીને તે અંદરથી તૂટીને થાકી જાય  છે.મનસ્વી સ્તુતિ ના માથા પર વ્હાલસોયો હાથ ફેરવતા ક્યારેક ભૂતકાળ માં તો ક્યારેક આવનારા ભવિષ્ય કાળમાં અજાણતા જ પહોંચીને ધ્રુજી ઉઠે છે અને ધ્રુજતા હાથે જ લાડકીને વ્હાલથી ઉઠાડે છે ,''ચાલો દીકું ઉઠી જાવ  બેટા, સ્કુલે જવાનું લેટ થઇ જશે ...''
 સ્તુતિ ઊંઘમાં જ બબડે છે ,'' મમ્મા,પ્લીસ પાંચ મીનીટસ ''
''ઓકે બેટા, પાંચ મીનીટસ માં બહાર આવી જા, મમ્મા તારા માટે યમ્મી બ્રેકફાસ્ટ બનાવે છે ''
 એમ કહીને મનસ્વી કિચન માં જઈને આગળના દિવસે બનાવેલી ભાખરી માંથી પીઝા બનાવે છે નાનકડી સાત વર્ષની સ્તુતિ માટે .
સ્તુતિને તો ઊંઘમાં પણ પીઝા ની સ્મેલ આવે છે ને ફટાક કરતી કિચન માં આવીને મમ્માને વળગી પડે છે.ે કહે છે '',બહુ ભૂખ લાગી છે મમ્મા...''
હા,મને ખબર છે પીઝા ની ભૂખ લાગી છે ,હવે જલ્દી બેટા બ્રશ કરી લે ,મોડું થશે તારે '' મનસ્વી ગરમ દૂધ ઠારતા જ બોલી.
સ્તુતિ ને દૂધ નાસ્તો કરાવ્યો પોતે ચાય પીધી ,સ્તુતિને નવડાવીને ઇસ્ત્રીવાલો સ્કુલ ડ્રેસ પહેરાવીને તૈયાર કરી ને ઘડિયાળ માં જોયું ૭.૩૦ થઇ ગયા હતા.સ્કૂલબેગ ને વોટરબેગ લઈને સ્તુતિ બહાર આવી ગઈ ને મનસ્વી એ પર્સ લઈને સ્કુટી સ્ટાર્ટ કર્યું ને ૭.૫૦ સ્તુતિને સ્કુલના ગેટ પાસે ઉતારી અને વહાલભરી ચૂમી ભરીને કહ્યું ,''બેટા રીસેસમાં નાસ્તો કરી લેજે ,મમ્મા જલ્દી લેવા આવી જશે .''
પાછા ફરતા રોજની જેમ જ આગળના કામ વિચારવા માંડી , તેને ઓફીસ જઈને કસ્ટમર નું પ્રીમીયમ ભરવાનું હતું અને બીજા ૩ કોલ કરવાના હતા. ઘરે પહોચીને પહેલા જ પહેલા કોલ નો ટીમે ૧૦ વાગે  હતો.
તેમને મેસેજ મુક્યો રીમાઈન્ડરનો અને ઘરના કામ માં લાગી ગઈ.
ઘરનું કામ શાવર લઈને પોતે પણ તૈયાર થઇ અને અરીસા સામે ઉભી રહી ગઈ, પિંક કલરના સલવાર શૂટ માં શોભતી હતી, હળવો મેકઅપ અને ખુલ્લા વાળ એના એક અનોખા વ્યક્તિત્વ ની ચાડી ખાતા હતા. એની બોડી લેન્ગવેજ ગજબની હતી. ઓફિસમાં પણ બધા કલીગ સાથે  હળીમળીને કામ કરતી પણ એક અંતર રાખીને,એના પોતાના વર્તુળમાં કોઈ ઘૂસવાની હિંમત ન કરે એવી એક ધાક પણ હતી.
જરૂરી ફાઈલ અને પર્સ લઈને સ્કુટી સ્ટાર્ટ કર્યું ને નારણપુરા બાજુ જવા લાગી,ઓફીસ અવર્સ ના કારણે સખત ટ્રાફિક હતો પણ તે કસ્ટમરને ત્યાં પહોચી ગઈ ,
એની મીટીંગ માં તે સીસ્ટમ ને ફોલો કરતી હતી. આઈસ બ્રેકીંગ, ફેક્ટ ફાઈન્ડીંગ, ઇન્સ્યોરન્સ ની સમજ, જરૂર  મુજબનો પ્લાન , મની કમિટમેન્ટ,ફોર્મ સાઈન અને ડોક્યુમેન્ટ્સ લેવા...પહેલો કોલ એનો સફળ રહ્યો,કસ્ટમર અને તેમના પત્ની બંને  ખુશ હતા કારણ એમને જે પ્રમાણે જોઈતું હતું તે પ્રમાણે નો પ્લાન ડીઝાઇન કરીને મનસ્વીએ આપ્યો હતો. ૮૦,૦૦૦ ના પ્રીમીયમ ની પોલીસી હતી. મનસ્વી ખુબ ખુશ હતી કારણ શરૂઆત સારી થઇ હતી દિવસની. પણ સમય પણ કસોટી કરતો હોય છે. વચ્ચે સ્તુતિને સ્કુલેથી ઘરે લાવીને એને જમાડી ને સુવાડી પોતે પણ જમી અને થોડી વાર માં પાછી નીકળે છે, ઓફીસ માં પ્રીમીયમ ભરીને બાકીના ૨ કોલ માટે સમયસર જાય છે પણ સફળતા નથી મળતી એટલે વધારે થાકી જાય છે,એડવાઈઝર નું કામ જ એવું હોય છે ક્યારેક સફળ ને વધારે નિષ્ફળ.
આમને આમ સફળતા,નિષ્ફળતા,સ્તુતિ,ઘર,હોમવર્ક,ગ્રોસરી,ઓફીસ બધાની વચ્ચે અફળાતી કુટાતી પોતાનો રસ્તો કાઢીને આગળ વધે છે મનસ્વી.અંકુશ ને ધીમે ધીમે ભૂલવા માંડી તી ,દિવસો વિતતા ગયા અને સ્તુતિ ૯ વર્ષ ની થઇ ગઈ .ભણવામાં ખુબ જ તેજસ્વી,સ્કુલ ની દરેક એક્ટીવીટીમાં હમેશા અવ્વલ જ હોય અને સ્કુલ ના સ્ટાફમાં સૌની લાડકી બની ગઈ હતી સ્તુતિ! સ્તુતિ ની પ્રગતિ જોઇને મનસ્વી હમેશા પ્રભુ પ્રાર્થના કરતી , મને ગૌરવ અપાવે એવી દીકરી તે આપી છે ,જોજે કોઈની નજર ના લાગે એની રક્ષા કરજે પ્રભુ, એ જ મારું જીવન છે ''.

અને અચાનક એક દિવસ સ્તુતિની સ્કુલ માંથી ફોન આવે છે કે સ્તુતિને ચક્કર આવ્યા ને તે બેહોશ થઇ ગઈ છે . મનસ્વી ઓફીસ માં એમના મેનેજર ને જણાવીને મારતી સ્કુટી એ સ્કુલે પહોચે છે અને દોડતી પ્રિન્સીપાલની ઓફિસમાં રજા લીધા વિના પહોચી જાય છે અને ત્યાં સોફા પર એને સુવાડેલી છે , એને જોઇને એના તો હોશકોશ ગુમાવી દે છે ને ભાંગી પડે છે , ડોક્ટર ને પણ બોલાવી લીધા હતા.
''શું થયું મારી સ્તુતિને ડોક્ટર? સવારે તો હું એને મુકવા આવી તી ત્યારે કશું જ નહોતું અને અચાનક શું થઇ ગયું ? મનસ્વી રીતસર સવાલોનો મારો વરસાવતી હતી .
ડોકટરે કહ્યું, '' શાંત થઇ જાવ બહેન, અશક્તિ માં ક્યારેક આવું થઇ જાય,એની એક્ઝામ પણ હમણા જ પૂરી થઇ છે. હું ઇન્જેક્શન આપી દીધું છે , થોડી વાર માં ભાન માં આવી જશે અને સાથે દવા પણ લખી આપું છું. ચિંતા ના કરો બેન અને ૨ દિવસ પાછી મારા કલીનીક પર ચેકઅપ માટે લઇ આવજો.'' મનસ્વી થોડી શાંત થઇ પણ અંદર થી તો જાણે લાવા ધગધગતો હતો ,'માં' હતી ને ? જીવવાનો એક માત્ર સહારો હતી સ્તુતિ !મનસ્વી અંદરથી સાવ જ ભાંગી ગયેલી પણ મક્કમ સ્વરે સ્તુતિ પાસે તેને પંપાળતા કહે છે ,'' હમણા મારી દીકરી આંખો ખોલશે અને મમ્માને જોતા જ ખીલી ઉઠશે ચહેરો મારી લાડલી નો ! જો બેટા તને કશું નહિ થાય ,મમ્મા તને કશું નહિ થવા દે '' થોડીવાર માં સ્તુતિ આંખ ખોલે છે પણ ખાસ્સી વિક લગતી હતી. મનસ્વી ની આંખ ભરાઈ આવે છે ને કહે છે ,'' જો કેટલી બહાદુર છે દીકરી મારી ,આપણે બેટા થોડી વારમાં જ ઘરે જઈશું , ચલ થોડું પાણી પી લે તો બેટા!'' થોડીવાર પાછી ત્યાં પટાવાળા ભાઈ રીક્ષા બોલાવી લાવે છે અને બંને માં-દીકરી ઘરે આવે છે .
 આમ ને આમ ચાર દિવસ વીતી જાય છે,સ્તુતિ સ્વસ્થ થતી જાય છે.રૂટીન લાઈફ ગોઠવતી જાય છે. સાચે પાણી અને સ્ત્રી મુશ્કેલીમાં પોતાનો રસ્તો શોધી જ લે છે. છેલ્લા કેટલાક દિવસોથી એ મુઝવણ માં છે વિચારો સાથે ઘરનું ઝાપટ ઝૂપટ કરતી હોય છે અને અચાનક ફોન ની રીંગ વાગે છે અને મનસ્વી ને ધ્રાસકો પડે છે કે પેલા કસ્ટમર નો તો ફોન નહિ હોય ને ?
 હા, મનસ્વી નું વિચારવું સાચું જ હતું ,એ જ કસ્ટમર નો ફોન હતો જે છેલ્લા ૧૦ દિવસથી ફોન કરતા હતા,  આજે પણ એ જ વાતનું રટણ હતું એ સાગરભાઈ નું ! મનસ્વી કોલ પર ગઈ હતી એ ભાઈને ત્યાં અને એને એક મોટી રકમની પોલીસી આપી હતી. સાગરભાઈ ના પોતાના ૮ થી ૧૦ જાતના અલગ અલગ બીઝનેસ ના યુનિટ્સ હતા અને આગળ પણ મનસ્વીને કામ મળવાનું હતું બસ એક ફ્રેન્ડશીપ ની માંગણી હતી એમની , મનસ્વી અવઢવ માં હતી કે આવેલી તક ને ઝડપી લેવી કે નહિ ? કારણ મનસ્વી પોતાના અંગત વર્તુળ માં કોઈને પ્રવેશ આપવા માગતી નહોતી. શું કરવું ? વિચારોના વમળ માં ઘેરાતી હતી ,ત્યાં એક ઝબકારો થયો અને યાદ આવી ગઈ કશ્તી ની ,એની પરમ સખીની ....એને ફોન કર્યો અને સાંજે સીસીડીમાં મળવાનું નક્કી કર્યું . હવે એને નિરાંત અનુભવી વિશ્વાસુ ફ્રેન્ડ કશ્તી સાથે વાત શેર કરીને કોઈ ઠોસ નિર્ણય લઇ શકીશ.