ખબર છે તને ?
મને મારું એકાંત ખુબ ગમતું
મારા જીવન નો સુવર્ણ સમય
મનગમતી વ્યક્તિના સાન્નિધ્ય વિના
સતત એનામાં ઓતપ્રેત રહેવું
ક્યારેક લડવું તો ક્યારેક ઝગડવું
ક્યારેક લાડ કરવા તો ક્યારેક મોં ચઢાવવું
રોજ નવી ફરિયાદ
તું આવો છે ને તું તેવો છે
તું ફલાણો છે ને ઢીકણો છે
છતાં ય ખુબ વ્હાલો
ક્યારેક પ્રિયા બનીને ચૂમી લેતી
ક્યારેક સખી બનીને ચૂંટી ભરતી
ક્યારેક માતા બનીને વ્હાલ વરસાવતી
ક્યારેક ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડતી
ક્યારેક ખીલખીલાટ હસતી
ત્યારેય ખબર નહોતી ને આજે પણ નથી
આપણા [મારા] આ સબંધનું નામ શું ?
અને આજે ....
મારા એકાંતની જગા પચાવી પડી છે
મારી એકલતાએ ....
એકલતાના એનાકોન્ડાએ ભરડો લીધો છે
એની ભીંસનું જોર વધી જશે
ને શ્વાસ રૂંધાઇ જશે

નીતા શાહ

સમન્વય કેવો સાન્નિધ્ય સમજણ ને સબંધ નો
 બીજું કઈ નહિ બીજાને તારો ને ખુદને મારો

સૌની ખુશી એ જ ધ્યેય હોય જો જીવનનું
જતું  કરનારનું કશું જાતું નથી વાતને માનો

બાંધ્યું જ્યાં મથાળું તારા નામનું મત્લા માં
તાળું વાખ્યું ત્યાં ઓનલી મી નું ડરને કાઢો

વેચાય છે આજે અજવાળું ઘેર ઘેર યુનિટોમાં
માનવીય કળાથી સુરજ પણ શરમાય  જાણો

મેં તો માપી લીધી નજરોથી દરિયાની ઊંડાઈ
કિનારે ટણી રાખે અંદર ખળભળતું  સહુ માણો

નીતા શાહ