ઉપરાછાપરી ત્રણ-ચાર બેલ વાગ્યા.શ્વેતાબેન રસોડામાં સાંજની રસોઈ કરી રહ્યા હતા. ગેસ ધીમો કરીને હાંફળાફાંફળા બારણું ખોલવા ગયા.બારણું ખોલ્યું તો સામે એક છોકરી ઉભી હતી.અસ્તવ્યસ્ત વાળ,માથે હાંડલી,મેલીઘેલી, દસબાર વર્ષની હશે.
શ્વેતાબેને જરા ગુસ્સામાં પૂછ્યું,''કોણ છે તું ? અને આટલા બધા બેલ કેમ મારે છે?''
છોકરી હસતા હસતા બોલી,''ભાભી વારુ આલો''
ત્યાં તો ઉપરના માળેથી કંકુ આવીને બોલી,'' ભાભી, આ મારી બુનની છોડી છે.પેલા મારી બુન કુવારી હતી તારે મારી ભેગી જ રેતી 'તી. પસી એના લગન થઇ જ્યા એટલે એને હાહરે જતી રઈ.તી હું જઅતી એને મલવા એટલે મારી હંગાતે લેતી આઈ.વારુ લેવા નીકરી તો મારી હંગાતે થઇ જઈ.બઉ હુસીયાર ને હસમુખી છે આ જમકુડી! જમકુ, જો આ સેતા ભાભી છે.
શ્વેતાબેન બોલ્યા,'' સારું...સારું...હવે ઉભી રે હું લઇ આવું.''
શ્વેતાબેન અંદરથી નાની તપેલીમાં દાલ ને ત્રણ ચાર રોટલી લેતા આવ્યા.
